Oude Waal met op de achtergrond Nijmegen
De waterstand op grote rivieren was begin januari 2018 hoger dan normaal. Op de 10e bereikte de Rijn bij Lobith zijn top van NAP+ 14.63 meter. De vorige keer dat een vergelijkbare waterstand bereikt werd was op 17 januari 2011 (top op 15.15 meter). Gemiddeld komen dergelijke waterstanden eens in de circa 3 jaren voor, maar er zijn ook winters dat er twee van dergelijke pieken zijn.
Oeverwal van de Millingerwaard met Millinger theetuin (linksboven) en bomenmonument (rechtsonder)
Het water in de Rijn bij Lobith kent een verschil van bijna 10 meter tussen de hoogste en de laagste stand. Minimale standen die genoteerd worden liggen rond de NAP+ 7 meter en maxima kunnen oplopen richting de 17 meter. Doorgaans wordt een waterhoogte tussen de 8 en 9 meter gemeten. Bij 12 meter komen de kribben onder water te staan en bij 13 meter lopen de laagste delen van de uiterwaarden onder. Bij 14 meter staan de meeste uiterwaarden onderwater. De luchtfoto’s zijn gemaakt op 10 januari met een stand van NAP+ 14.60 meter bij Lobith.
Klompenwaard vanuit het westen gefotografeerd met het splitsingspunt van Rijn en Waal op de achtergrond
Het bruine water is het gevolg van zand en slib dat meegevoerd wordt door het water. Het zand wordt het dichtst bij de hoofdstroom afgezet. De fijne kleideeltjes worden dichterbij de dijk afgezet, omdat daar de stroomsnelheid het langzaamst is en die kleinere deeltjes daar bezinken. De zandige delen klinken minder in en zijn daarom hoger en op sommige foto’s is te zien dat die hogere delen bij deze waterstand nog droog zijn. Daarnaast zijn op de foto’s op diverse plaatsen terpen te zien van (voormalige) steenfabrieksterreinen, waar mensen wonen.
Rijn ter hoogte van de Meinerswijk bij Arnhem vanuit het westen gefotografeerd
Voor meer informatie over de waterstanden zie ook: www.waterpeilen.nl
Tijdens de door mij georganiseerde natuurreis naar de Oostelijke Rodopen (Bulgarije) in mei van dit jaar hebben we een dag in een hutje gezeten om vale gieren te kunnen observeren en fotograferen. Nou ja, een dag? Toen we plaatsnamen in het hutje (om 04:45 uur) was het nog pikdonker. Nadat we ruim een uur met spreekwoordelijk ingehouden adem hebben zitten kijken kwam de eerste vale gier. En daarna duurde het vervolgens nog een uur voordat we foto’s konden gaan maken. Want zolang de gieren nog niet begonnen zijn met eten zijn ze erg achterdochtig en kunnen ze zomaar het luchtruim kiezen om pas de volgende dag terug te komen. Ons wachten werd trouwens rijkelijk beloond, want vervolgens hebben er vier uren lang constant gieren (vale en aas), raven en zwarte wouwen voor pal onze neus hun kunsten vertoond.
Van 23 t/m 30 augustus ben ik (als tweede reisleider) met BirdingBreaks mee geweest naar Noordwest Spanje. Onder de bezielende leiding van Godfried Scheur zijn we op zoek gegaan naar wilde kat, beer en wolf. Dit jaar was de reis zeer succesvol en hebben we alle drie de soorten goed kunnen bekijken. Naast deze grote roofdieren hebben we ook diverse grote hoefdieren als cantabrische gems, edelhert, wildzwijn en ree gespot. De combinatie met het indrukwekkende ruige berglandschap maakte dit bezoek zeer de moeite waard.
Bruine beer
Wilde kat
Half mei van dit jaar heb ik een natuurreis georganiseerd naar de Oostelijke Rodopen in Bulgarije. Met een groepje enthousiastelingen ben ik 9 dagen de natuur in getrokken. Elke dag stond er een stevig portie mooie natuur op het programma. Dat klinkt misschien saai, maar deze zuidelijke streek van Bulgarije is zeer gevarieerd met middelhoge bergen (600-800 meter hoog), rivieren, bossen, weiden, voedsel rijk/arm etc.
Het uiterwaardenpark Meinerswijk ligt midden in de stad. De Gemeente Arnhem heeft hier halverwege de jaren negentig gekozen om de natuur tot ontwikkeling te laten komen. Dit betekent dat sindsdien planten en dieren er hun gang mogen gaan. Als gevolg van gegraas van Galloway-runderen en Konik-paarden is er een half open landschap ontstaan, waar graslanden, ruigten en struwelen elkaar afwisselen. Daarnaast de graven plassen met rust gelaten en hebben zich spontaan wilgen gevestigd. Die zaailingen zijn her en der al uitgegroeid tot flinke bomen. Kortom een heerlijk gebied om ’s avonds na een lange werkdag in rond te struinen.
In tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden is de nijlgans geen echte gans. Hij behoort namelijk tot de familie van de bergeenden. Van die familie is hij dan wel weer de grootste, zodat zijn formaat dicht bij die van de ganzen komt. Van oorsprong komt hij voor in Afrika, ten zuiden van de Sahara, dus dat deel van zijn naam klopt wel. Alhoewel… ook in Nederland komt deze vogel veelvuldig voor. Tellingen wijzen uit dat het de laatste tien jaar om ongeveer 43 duizend vogels gaat.
De nijlgans heeft niet altijd in zulke grote aantallen in Nederland geleefd. In 1967 is hij voor het eerst broedend vastgesteld in Den Haag. Die vogels waren toen afkomstig uit gevangenschap. Sindsdien hebben ze zich goed weten aan te passen aan hun leven in Nederland. Omdat mensen bang zijn dat exotische vogels tot problemen kunnen leiden worden ze onderzocht. Op de foto bovenaan is te zien dat de vogels (naast een metalen ring) kleurringen om hun poten hebben met een unieke lettercode. Dit maakt de vogels voor de onderzoekers individueel herkenbaar en kunnen ze zien waar de vogels vandaan komen, welke partners ze kiezen, hoe oud ze worden, hoe succesvol ze zijn in het grootbrengen van jongen, etcetera. Allemaal gegevens die gebruikt worden om inzicht te krijgen in de ontwikkeling van de populatie.
Het verdient wel wat aanpassingen dat fotograferen in de sneeuw. Ten eerste is het goed om minimaal 1 tot 2 stops over te belichten. Door al het wit van de sneeuw wordt een fotocamera voor de gek gehouden, waardoor, bij normaal belichten, alle onderwerpen op de foto veel te donker worden. Een andere uitdaging is het wit krijgen van de sneeuw. Zelf fotografeer ik in RAW, zodat het bewerken van de kleur temperatuur/witbalans ook nog achteraf mogelijk is. Met name de balans tussen het warme geel en het koude blauw is daar goed mee te corrigeren. Lastiger wordt het met een violet/groen zweem. In het computerprogramma Lightroom, zitten daar wel wat schuifjes voor om dat achteraf te kunnen aanpassen , maar het blijft vaak zoeken naar de juiste balans.
