Afgelopen week is er in de Bisonbaai bij Nijmegen een wit Galloway-kalf geboren. Een bijzondere gebeurtenis, want dit is in de 20 jaar dat daar begraasd wordt nooit eerder gebeurd. Toch bestaat haar leven momenteel, net als dat van de andere kalveren in het natuurgebied, vooral uit slapen, eten (poepen) en af en toe wat spelen met leeftijd- genootjes. En, net als de andere kalveren, zal zij er nog wel achter komen dat het leven niet altijd bestaat uit 15 graden en zonnetje. Maar daar hoeft zij zich nu nog niet druk om te maken.
Geen albino
Hoewel het kalf wit is, is het geen albino. Dat is goed te zien aan haarogen en neus. Die zijn gewoon zwart. Dit kalf is het resultaat van een kleurvariatie van het Galloway-runderen ras. Naast zwart (waarvan er de meeste zijn), zijn er bruin/blonde en heel af en toe kom je een rode of een ‘lakenvelder galloway’ tegen. Die laatste wordt in Schotland (waar dit rund oorspronkelijk vandaan komt) ‘belted’ genoemd. In het Nederlands vertaald als “gordel” .
Maar goed, wat betreft de ‘white lady’ bij de Bisonbaai: zij heeft dus een bruine moeder en een zwarte vader, maar is zelf wit. Genetisch gezien is zij trouwens zwart, maar omdat runderen naast een gen dat de kleur aangeeft (zwart, bruin/blond of rood) ook eengen hebben dat (net als bij een kleurenprinter) aangeeft welke intensiteit de kleur heeft, is zij wit geworden. Iets dat dus te vergelijken is met een lege inkt-cartridge.
25 meter afstand houden
Een mooie attractie zo’n wit kalf. Toch is haar moeder erg op haar gesteld en is het voor bezoekers belangrijk om 25 meter afstand te houden. Aaien en voeren mag echt niet. Dan raakt het kalf aan mensen gewend en zal ze opdringerig worden. Het doden van dit dier is dan de enige manier om dat op te lossen. Dat zou natuurlijk zonde zijn, want het is uiteraard te hopen dat zij in de wildernis van de Ooijpolder nog een lang en gelukkig leven voor de boeg heeft.
Het verdient wel wat aanpassingen dat fotograferen in de sneeuw. Ten eerste is het goed om minimaal 1 tot 2 stops over te belichten. Door al het wit van de sneeuw wordt een fotocamera voor de gek gehouden, waardoor, bij normaal belichten, alle onderwerpen op de foto veel te donker worden. Een andere uitdaging is het wit krijgen van de sneeuw. Zelf fotografeer ik in RAW, zodat het bewerken van de kleur temperatuur/witbalans ook nog achteraf mogelijk is. Met name de balans tussen het warme geel en het koude blauw is daar goed mee te corrigeren. Lastiger wordt het met een violet/groen zweem. In het computerprogramma Lightroom, zitten daar wel wat schuifjes voor om dat achteraf te kunnen aanpassen , maar het blijft vaak zoeken naar de juiste balans.
