Hoe breng je de (voor Europa) uitzonderlijk grote concentraties dieren in beeld die veel mensen inmiddels kennen uit de vorig jaar verschenen film De Nieuwe Wildernis? Met die vraag werd ik geconfronteerd toen ik de afgelopen maanden de mogelijkheid had om de Oostvaardersplassen te bezoeken.
Het begint ermee dat daar weliswaar grote groepen dieren lopen, maar dat het ook een groot gebied is. Dus heb ik eerst maar eens een rondje gemaakt langs de verschillende uitzichtpunten. Dat leverde telkens weer prachtige vergezichten op maar geen of nauwelijks grote grazers. Toen eenmaal de kuddes gevonden waren blijkt het toch lastig om (ook met een fullframe camera en grote telelens) een goede foto te maken. Dus een foto die aan de ene kant scherp en helder is (met genoeg detail) en die aan de andere kant breed genoeg is om de hoeveelheid dieren in beeld te brengen. En, maar dat is wat minder van belang voor het internet, hoe krijg je een foto die zodanig mooi is dat je hem anderhalve meter breed aan de muur kunt hangen?
Het antwoord hierop is de techniek van het ‘fotostitchen’ (foto’s borduren), photomerge (samensmelten) of kortweg ‘panorama’ genoemd. Hoe je het noemt is afhankelijk van welk programma je gebruikt. Stitchen is een kreet van Canon, merge van Photoshop en Panorama van Lightroom. Waar het om gaat is om een serie foto’s te maken vanuit hetzelfde standpunt, waarbij de camera stapsgewijs van links naar rechts beweegt. De kunst daarbij is om elke foto elkaar een stukje ( bijv. een boompje of plasje) te laten overlappen. De computer herkent dan die overlappende stukken en borduurt, smelt of voegt de foto’s dan samen . Het resultaat is een panorama- of brievenbusfoto, die dus vele malen breder dan hoger is (zie voorbeelden daarvan op deze pagina). Het voordeel is dat de foto’s genoeg detail hebben om de dieren te bekijken én dat ze genoeg pixels hebben om ze op groot formaat te kunnen printen en ze vervolgens aan de muur te kunnen hangen.
Let op! Als je je camera draait dan verandert meestal de belichting/lichtmeting. Zorg er daarom voor dat de belichting van alle foto’s met dezelfde diafragma en sluitertijd wordt gemaakt. Dat kun je doen door je camera op volledige handmatige bediening te zetten, maar veel camera’s hebben ook een knopje dat je ingedrukt kunt houden waardoor deze waarden gelijk blijven.
Afgelopen week ben ik teruggegaan naar de Loowaard. Tjonge, jonge wat is het daar geel geworden. En wat mooi! Met al dat zomerse weer zijn er nóg meer bloemen bijgekomen.
Vanuit hun liefde voor de natuur hebben natuurbeheerders zich tot doel gesteld om juist hun aandacht te richten op het behoud van zeldzame en bedreigde soorten. Vandaar dat ze nog wel eens negatief over natuurlijke begrazing kunnen zijn, omdat de desbetreffende gebieden te weinig zeldzame soorten zouden voortbrengen. Dat soort kritiek is niet leuk om te horen als je jezelf al jaren met hart en ziel hebt ingezet voor deze vorm van natuurbeheer. Zeker als je eind juni op een zonovergoten dag weer volop hebt genoten van de bloemenpracht in een gebied als de Loowaard. En wat nog niet eens op de foto staat zijn al die insecten, slakken et cetera die tussen weelderige plantengroei hun weg zoeken.
