Foto genomen met een korte sluitertijd (1/60) waardoor er veel beweging in het beeld komt
Het was alweer vier jaar geleden dat er een fatsoenlijk pak sneeuw lag rondom Arnhem. Ondanks code oranje (alleen op pad gaan als het strikt noodzakelijk is) heb ik op vrijdag 13 januari geen moment getwijfeld en ben ik op pad gegaan om foto’s te maken.
Het verdient wel wat aanpassingen dat fotograferen in de sneeuw. Ten eerste is het goed om minimaal 1 tot 2 stops over te belichten. Door al het wit van de sneeuw wordt een fotocamera voor de gek gehouden, waardoor, bij normaal belichten, alle onderwerpen op de foto veel te donker worden. Een andere uitdaging is het wit krijgen van de sneeuw. Zelf fotografeer ik in RAW, zodat het bewerken van de kleur temperatuur/witbalans ook nog achteraf mogelijk is. Met name de balans tussen het warme geel en het koude blauw is daar goed mee te corrigeren. Lastiger wordt het met een violet/groen zweem. In het computerprogramma Lightroom, zitten daar wel wat schuifjes voor om dat achteraf te kunnen aanpassen , maar het blijft vaak zoeken naar de juiste balans.
Een ander punt bij dit soort fotografie zijn de sluitertijden. In deze tijd van het jaar is er weinig licht en zeker onder een bewolkte hemel worden de sluitertijden lang. Het overbelichten doet daar nog eens een schepje bovenop. Een statief is daardoor onmisbaar. Het voordeel van die lange sluitertijden is dat ze dramatische beelden opleveren bij vallende sneeuw. Wellicht dat anderen meer van korte sluitertijden houden, dan worden als het ware de sneeuwvlokken ‘bevroren’ (zie ook foto’s hieronder). Bij korte sluitertijden is een statief minder noodzakelijk. Wel is het goed om de iso-waarden in de gaten te houden en op te passen dat die niet te hoog worden, waardoor het beeld wazig wordt.
Foto genomen met een korte sluiter tijd (1/500), waardoor de sneeuwvlokken ‘bevroren’ worden
